۱۳۹۰/۱۲/۱۲

سی و دو

   التماس
   دسته‌ای از آهنگ‌ها هستند که آدم برای چیزی جز دوست‌داشتن و خاطره‌داشتن برمی‌گرده و باز گوششون می‌ده. در این آهنگ‌ها عنصری نابه‌جا و کمی زشت هست که توی ذوق آدم می‌زنه و به نظر عجیب می‌آد. آدم برای کشف اون چیز عجیب و هضمش -غالبن در روزهای بعد- آهنگ رو دوباره گوش می‌ده. گاه همین عنصر عجیب آدم رو مغلوب می‌کنه و منجر به دوس‌داشتن آهنگ می‌شه. این عنصر حتا ممکنه به تکه‌ی محبوب اون آهنگ تبدیل بشه.
   در این آهنگ چنین عنصری دیده می‌شه. من اول بار که این آهنگ رو شنیدم یکه‌ی سختی خوردم. تیکه‌ی «باید منو ببخشی» که از قضا تکرار هم می‌شه انگار از آهنگ دیگری بریده و به شکل ناجوری به این آهنگ وصله شده بود.
   اکنون بعد از بار‌ها گوش‌دادنش کلش به چشمم استوار و محکم می‌آد.
   مغلوب شید!

   کلمات کلیدی: آیه‌ی عشق، غرور مردونه‌ام، عشق پاک