۱۳۹۰/۱/۲

بیست و دو

  -تقدیم به پوریای عالمی-

  مرغوب
  شاهرخ می‌خوندش. یه سروصدایی راه می‌ندازه، چیزای خوبی می‌گه: «تو چشمات توت تر داری»

  «چشات گفتن که بشکن/ من شکستم/ شک نکردم». این شک نکردن، اصلن خود نفسِ قضیه‌یِ همچین حرف گنده‌یی رو توی اینجور آهنگی مطرح کردن،

  این شعر خوبی‌یه که شاهرخ با یه سروصدای خوبی می‌خوندش.
  سهیم شین.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر