خاطره‌های قبلی
امیدوارم با این قضیه خیلی روشن‌فکری برخورد کنید: این آهنگ یک رپ فارسی‌ست.
خواننده‌هاش «A2» و «سینا» اند.
جسارت داشته باشید و آهنگ رو به‌خاطر رپ فارسی بودنش نندازید دور. گوش بدیدش. خوبه.
ریتمش که جدّی خوبه. من اوّلین بار که شنیدمش خیلی گرفت منو. خواستم که دوباره گوش کنمش.
متنش مثل متن‌های زد بازی و هیچ‌کس نیست؛ ولی یک‌جور سادگی جواد غمگین خوبی داره.
حقیقتش این آقایی که اینا رو داره برای دوست‌دخترِ رفته‌ش می‌خونه خیلی نازه. خیلی ضربه خورده و غمگینه. واقعن پسر خوبی‌یه. من یه‌جورایی دلم براش می‌سوزه وختی یک‌چیزایی رو می‌گه. مثلن یک جایی‌ش هست که داره طرز فکرش رو بیان می‌کنه و در عین حال به خودش تسلّا می‌ده: «زود اَ دس می‌ره هر کی زود به دست اومد»
جایی‌ش که من دوس دارم اونجاست که: «واسه همین می‌گن نپّرین با هر دختری»
و یک جایی که واقعن هرچی خلاقیّت داشته به خرج داده، و تلاش خوبی بوده به هر حال: «پیش خودم می‌گم باشه دافی مارو دور زدی/ توهّم زدی تو ماشین و مااَم جردنیم»
بعد می‌دونی این کیه؟ این اون پسره‌س که جلو رفیقاش می‌گه «نه داداش، اکی‌یم» بعد شب داریوش می‌ذاره عر می‌زنه. بعد ولی این رو می‌آره برا دختره: «پیش بَکس وانمود می‌کنم ریلکسم»
نازه. حرفای بامزّه‌ی ساده‌ی خوبی داره. یعنی جایگاهی که پسره داره، و حسّ و واکنش‌هاش و نتیجه‌گیری‌ها‌ش رو می‌شه لمس کرد. دیده شده و آشناست.
فاز قشنگی‌یه.
