یازده

  La Isla Bonita

  از نظر من آهنگی که آدم رو وا داره به تکون دادنِ سر-تکون دادنی که از یک حدِّ خاصّی بیشتر باشه، یک کوچولو ضربه زدن داشته باشه و فقط بالا پایین کردن سر نباشه، تکون دادن باشه-، آهنگِ موفّقیه.
  لا ایسلا بنیتا من رو وامی‌داره به تکون دادنِ سرم. تکون دادنی که از یک حدِّ خاصّی بیشتره. یک کوچولو ضربه زدن داره. و فقط بالا پایین کردن سرم نیست. تکون دادنه.
  و از حرف‌هایِ صد تا یه غازی که می‌زنه خوشم می‌آد.
  علاقه مندم به قسمتِ «آی فل این لاو ویت سان پعِدرو» و ادامه ی ماجراش. یک تسلّطی رو می‌بینم توش.