بیا بنویسیم

  کلّن یکی از مواردی که خیلی منو جذبِ آهنگای مهستی می‌کنه، عشوه‌های مهستی‌یه بی اغراق. که خیلی پخته و دلنشین اینارو می‌ریزه. ینی تصوّر اون ابرویی که درهم کشیده می شه موقعِ ادایِ یه سری حرف‌ها منو حال می‌آره.
 
  نخطه عطف این آهنگم همین شوروعِ خوندنشه. ینی من خودم به شخصه شوروعشو از اوجش بیشتر دوس دارم. مشخّصن قسمتایی که می‌گه کجاها بنویسیم: «رویِ خاک، رو درخت، رو پرِ پرنده، رو ابرا، روی برگ، روی آب، تویِ دفتر موج، تو دریا»
  فداییِ این اماکنم و اداشون.